Duygusal Farkındalığı Yüksek Babalar
Bu babalar gününde Meditopia ekibi olarak dünyanın dört bir yanındaki babalar için her zamankinden daha önemli olduğuna inandığımız bir konuyu tartışmak istedik. Son yıllarda, dünyanın bir çok yerinde babalar artık hem ev işlerinin yönetimi hem de çocuk yetiştirirken sorumluluk alma konularında daha fazla rol almaya başladılar. Bunun sonucu olarak babalık konusundaki beklentiler, annelik rolü üzerindeki beklentilerle birlikte evrimleşti. Bu değişimin bir kısmı ailelerinde ve bulundukları toplum içerisinde, babaların duygusal anlamda daha ilgili, kırılgan ve açık olmaları gibi, gittikçe daha da büyüyen beklentileri doğurdu. Üstelik bu beklentileri yerine getirmeye çalışan erkekler, toplum yapısından kaynaklı birçok sorunla karşılaşmaya başladılar. Bu sorunların çözülmesi için, hepimiz iş birliği yapmalıyız.
Aile yapısı içerisinde duygusal olarak daha bağlı ve kırılgan olma yolunda erkeklerin önünde duran utanç kültürünü, erkek kardeşlerimiz, oğullarımız, babalarımız ve arkadaşlarımız adına görmezden gelemeyiz. Bununla hep birlikte mücadele etmeliyiz.
Bu makalede, erkeklerin sıklıkla yaşadığı temel korku ve utanç kaynaklarının bazılarını tartışacağız ve bu duyguların erkeklerin daha kırılgan, empatik, şefkatli ve sevgi dolu olmasını nasıl engellediğini irdeleyeceğiz.
Duygusal kontrol, iş önceliği, statü ve şiddet.
Bunlar, erkeklerin toplumsal beklentilere ve cinsiyet normlarına uymaları gerektiğini hissettiklerinde ortaya çıkan karakter özellikleri. Boston College’dan James R. Mahalik’in yaptığı araştırma, farklı cinsiyet rollerine bağlı normları ele alıyor ve hepimizin yaşamı boyunca tanıklık ettiği olaylara ışık tutuyor. Araştırmaya göre kadınlar temel olarak her zaman iyi, zayıf ve mütevazi olmaları gerektiği baskısıyla mücadele ediyor ve dış görünüşleri için ellerindeki tüm kaynakları kullanmaları bekleniyor. Oldukça sinir bozucu, değil mi?
Hayatımızdaki erkekleri düşünelim. Sizce içlerinden herhangi biri her ne kadar korksa, kalbi kırılmış ve güvensiz hissetse de duygusal anlamda metanetli olması gerektiğini düşünmüş müdür? Bütün aile dağılsa da erkekler, çocuk bile olsalar, hep güçlü ve sert durmalı, daha fazla sıkıntı ve acıdan ailelerini korumalıdır, değil mi? Ailede her zaman her şeyi bilen, tamir eden ve işleri yürütenin onlar olmaları beklenir. Tüm bunlar tanıdık geliyor mu? Erkeklerin asla zayıflık veya belirsizlik göstermemeleri konusunda hala büyük bir beklenti var. Bu yüzden, kırılganlığın hala güçsüzlük olarak algılandığı bir dünyada, erkeklerin gurur yerine mantığı, şöhret yerine özgünlüğü, kontrol yerine belirsizliği ve mevki yerine de doğruluğu seçmelerini bekleyemeyiz.
Erkekler erkektir, peki ya kadınlar?
Brene Brown tarafından yapılan bir araştırmaya göre birçok erkek, partnerlerinin veya ailelerinin kendilerinden duygusal olarak daha kırılgan ve açık olmalarını beklediklerini söylüyor. Yine de bu beklentiyi karşılarken erkekler gardlarını indirme konusunda iyi hissetmiyorlar. Birçok mülakatta “Kırılganmış gibi davranıyorum ama kendimi hep kontrol altında tutuyorum.” ya da “Kız arkadaşıma duygusal anlamda açık olduğuma inanacak kadarını gösteriyorum çünkü ne kadar korktuğumu ve kontrolü kaybetmiş hissettiğimi söylesem beni yargılayacağını biliyorum.” gibi cümleler öne çıkıyor. Brown’ın araştırma kapsamında görüştüğü birçok erkek, patronlarından, arkadaşlarından hatta meslektaşlarından bile bu derece baskıya maruz kalmadığını söylüyor. Bu kişilere güçlü, fiziksel anlamda fit, maddi olarak istikrarlı ve iyi durumda olmaları konusunda en çok baskıyı nereden gördükleri sorulduğunda hep aynı cevap geliyor: kadınlardan.
Birçok erkek tarafından yapılan yorumlar, örnekler yığınının içerisinde hepsinin aynı davranışları tasvir ettiğini gösteriyor. Doğrusunu söylemek gerekirse, erkeklerin sorunları kadınların karşılaştıkları adaletsizlikler ve zorluklarla kıyaslanarak görmezden geliniyor. Brown’un Daring Greatly (Cesur Yanınızı Kucaklayın) adlı kitabı, birinin utanç ve korkularını başka birininkilerle karşılaştırmanın sadece dar görüşlü olmak değil, aynı zamanda haksızlık olduğunu da söylüyor.
Erkek çocuğundan erkeğe, erkekten babaya.
Bu sınırlayıcı toplumsal cinsiyet normlarını güçlendiren olaylara tanıklık ettiğiniz zamanları veya bu normları destekleyen davranışlarınızı düşünün. Yön duygusu olmadığı için bir erkekle dalga geçmek, gruptaki erkeğin herhangi bir şeyi tamir edebileceğini düşünmek, ergen bir erkek çocuğunun sert biri olmasını beklemek ya da genç erkeklere güçlü durmaları ve ağlamamaları gerektiğini söylemek gibi… Bu sinyallerin ve taleplerin hepsi o küçük erkek çocuğunun yaşamında farklı sonuçlara yol açıyor. Küçük çocuk büyüyor, baba oluyor ve ona daha küçükken yüklenen normlar yüzünden ne hissettiği, nelerden korktuğu ve partnerlerinden ve aileden neler beklediği konusunda dürüst ve özgün bir birey olamıyor. Tıpkı kadınların mütevazı, çekici, iyi ve hoş insanlar olma konusunda maruz kaldığı baskılar gibi. Tüm bu beklentiler sadece bireysel potansiyelimizi değil, aynı zamanda toplum olarak da potansiyelimizi gerçekleştirmemizi sınırlıyor.
Küçük çocukların ve genç erkeklerin büyüyünce nasıl bireyler olmalarını istediğimizi bir gözden geçirelim. Bugün şekillendirdiğimiz ve eğittiğimiz erkek çocuklar, yarının babaları olacaklar. Babaların kırılgan, duygusal anlamda açık, güvensizlikleri ve güçsüz yanları konusunda utanç duymaksızın tamamen dürüst olabilecekleri bir dünya hayal edin. Kadınların, kırılganlık gösteren bir adam görünce kendilerini rahatsız hissetmedikleri veya korkmadıkları bir dünya düşünün. Eve gittiğinizde kırılganlığınızın cesaret olarak görüldüğü ve her zaman destek bulacağınız bir evlilik hayal edin.
Evet, tüm bunlar için çabalamak, aynayı iç dünyamıza çevirmek ve sevdiğimiz kişilerle rahatsız edici konuşmalar yapmamız gerekecek, ama aile yapılarımızda dürüstlük ve samimiyet geleneğine yeni bir başlangıç yapmanın daha iyi bir yolu olduğunu sanmıyorum.
Brene Brown’un dediği gibi “Bana gerçek korku ve kırılganlığı benimseyen bir adamla oturabilecek bir kadın gösterin, ben de size kırılganlık konusunda kendisini geliştirmiş, gücünü ve makamını o adamdan almayan bir kadın göstereyim.”